Mięguszowiecka Przełęcz pod Chłopkiem

Mięguszowiecka Przełęcz pod Chłopkiem

Poza Orlą Percią szlak, który prowadzi na Mięguszowiecką Przełęcz pod Chłopkiem zaliczany jest do najtrudniejszych szlaków turystycznych po polskiej stronie Tatr. Jest krótszy od szlaku na Orlą Perć i zdecydowanie mniej męczący od podejścia na Rysy, jednakże elementy wspinaczkowe, liczne zabezpieczenia i sztuczne ułatwienia oraz ekspozycja sprawiają, że lepiej odradzić ją początkującym turystom oraz osobom z lękiem wysokości.
Mięguszowiecka Przełęcz pod Chłopkiem ma wysokość 2307 m n.p.m. i położona jest w głównej grani Tatr, pomiędzy Mięguszowieckimi Szczytami: Czarnym i Pośrednim. Nazwa pochodzi od widocznej znad Morskiego Oka sterczącej turni na wschodnim zboczu przełęczy zwanej Chłopkiem.

Dojście do Morskiego Oka znajduje się tutaj.

Rejon: Tatry Wysokie
Punkt wyjścia: Schronisko PTTK Morskie Oko Palenica Białczańska
Trudności: szlak zaliczany do trudnych a nawet bardzo trudnych. Duża ekspozycja, liczne klamry oraz łańcuchy
Czas przejścia: (nie licząc odpoczynków) około 3 godz. (z Palenicy Białczańskiej około 5:20) w jedną stronę
Długość trasy: około 4 km (liczona z Palenicy Białczańskiej 12,5 km)
Kolor szlaku: czerwony, zielony

Z Morskiego Oka na Mięguszowiecką Przełęcz pod Chłopkiem

Naszą wycieczkę rozpoczynamy przy schronisku PTTK Morskie Oko. Idąc czerwonym szlakiem schodzimy po schodach w stronę stawu, po chwili skręcamy w lewo. Przechodzimy przez mostek na Rybim Potoku i ciesząc oczy pięknymi widokami spokojnym krokiem idziemy wzdłuż brzegu Morskiego Oka. Przy Wielkim Piargu zobaczymy drogowskaz, tu warto być uważnym, ponieważ szlaki, które nam się ukażą, oba będą czerwone. W prawo prowadzi wokół stawu, nasz skręca w lewo.
Teraz zaczynamy trwające około 20 min podejście po kamiennych płytach, które bywają śliskie. Trudy trasy umilają widoki oraz mijany mały wodospad Czarnostawiańska Siklawa.

Czarny Staw pod Rysami

Podejście powoli się kończy a nam ukazuje się Czarny Staw pod Rysami oraz widok na Mięguszowieckie Szczyty. Tu zmienia nam się kolor szlaku na zielony. Z początku idziemy po kamiennych schodach pośród kosodrzewiny, wielki głaz zwany Kolebą pod Chłopkiem będzie oznaczał, że doszliśmy do głazu, który podczas załamania pogody służy za schron. Warto tu chwilkę odpocząć i popatrzeć na odsłonięte Rysy.

Teraz szlak będzie prowadził przez rumowisko skalne, dochodzimy do ściany Kazalnicy i zaczynamy trawers do żlebu. Stąd, używając rąk do pomocy dochodzimy do Miedzianego Kotła, zwanego również Bańdziochem. Pomimo, że nasza „wspinaczka” nie jest trudna ekspozycja i miejscami śliskie kamienie mogą sprawiać problem. Na szczęście szlak pozwoli chwilkę odpocząć i chwilę będziemy szli prawie po płaskim terenie. Dojście do zakrętu oznacza, że teraz czeka nas przejście przez pochyloną płytę. Uważnie i ostrożnie, korzystając z pomocy rąk, przechodzimy ten fragment.

Podejście na Kazalnicę

Teraz zacznie się „zabawa” i podejście na Kazalnicę. Kruche skały nie ułatwiają wspinaczki, dokładnie sprawdzaj każdy stopień oraz chwyt. To jeszcze nie koniec trudności. Na chwilę przerywamy wspinaczkę po kamieniach, aby skorzystać z pomocy sztucznych ułatwień, które przeprowadzą nas blisko przepaści. Jest tu bardzo wąsko, ale również zjawiskowo. Piękny widok na Morskie Oko zapiera dech w piersiach.
Nasz szlak nie kończy się i nadal pniemy się do góry. W trudnych momentach z pomocą przyjdą klamry. Po tym fragmencie czekają na nas zazwyczaj mokre głazy, a tuż po nich kolejna ściana z klamrami. Odcinek pokonujemy wolno i ostrożnie.
Od wspinaczki możemy troszkę odpocząć idąc kamienną ścieżka pod górę. Po około 15 min wejdziemy na Kazalnicę, z której widzimy Rysy, Morskie Oko, Czarny Staw pod Rysami oraz Wysoką.

Koniec odpoczynku, to jeszcze nie koniec naszej wyprawy. Teraz szlak biegnie krótką chwilę granią w stronę Mięguszowieckiego Szczytu Czarnego (czasami z pomocą przychodzą ręce). Po skręcie w prawo, idziemy wąską ścieżką zwaną „Galeryjką”. Wędrujemy trawersem, ostrożnie stawiając każdy krok. Żwir i drobne kamienie mogą być zdradliwe. Idąc powoli i uważnie dojdziemy do zakrętu w lewo, którego przejście może wywołać gęsią skórkę. Praktycznie przytulając się skalnej ściany z lewej strony przechodzimy zakręt. Czeka nas jeszcze kilka łatwiejszych wspinaczek i podciągnięć w tzw. rynnie, która w niektórych momentach robi się niewygodnie ciasna. Z racji na elementy wspinaczkowe i ekspozycje drogę pokonujemy powoli, spokojnie i ostrożnie. Niecałe 10 min dzieli nas od celu wycieczki, czyli przełęczy.

Mięguszowiecka Przełęcz pod Chłopkiem

Dotarcie tu z Kazalnicy zajmuje około 50 min. Teraz warto rozejrzeć się w około i zobaczyć po co był ten cały trud. Widok jest niesamowity. Większość tatrzańskich szczytów mamy widoczne jak na dłoni oraz Wielkie i Małe Hincowe Plesa – słowackie stawy. Warto tu odpocząć i uzupełnić brakującą energię.
Powrót z przełęczy jest TYLKO tą samą drogą.

Ciekawostki:

•    trasa była znana już wcześniej ale uchodziła za trudną. Była to ścieżka kłusownicza łącząca Dolinę Rybiego Potoku z Doliną Mięguszowiecką. Ścieżka nie przechodzi przez najniższy punkt siodła a na południowy wschód od niego.
•    Mięguszowiecka Przełęcz pod Chłopkiem jest najwyżej położoną przełęczą, na którą prowadzi szlak turystyczny.