Zagroda Korkoszów w Czarnej Górze

Czarna Góra jest jedną z czternastu wsi polskiego Spisza; powstała na przełomie XVI i XVII wieku.
W północnej części Czarnej Góry, w osiedlu zwanym "Zagóra", stoi drewniana zagroda należąca niegdyś do tutejszej zamożnej rodziny Korkoszów. Układ zabudowań jest przykładem rozwoju spiskiej zagrody: od prostej, składającej się z dwóch zabudowań (chałupa i stajnia) w końcu XIX wieku, do złożonej z wielu budynków w latach trzydziestych XX wieku. Najstarsze budynki zbudowane zostały pod koniec XIX wieku przez Alojzego Chyżnego. Przez kilka lat Alojzy Chyżny przebywał w Ameryce. Po powrocie do wsi w roku 1919 rozbudował chałupę, dobudowując okazałą "wielką izbę" z komorą. Dalsza rozbudowa zagrody dokonana została już przez Sebastiana Korkosza, męża Elżbiety - córki Alojzego. W latach trzydziestych powstały kolejne zabudowania gospodarcze: kamienna stajnia i wozownia. W dawnej stajni umieszczono pierwszy we wsi kierat. Ostatnia rozbudowa miała miejsce w latach czterdziestych - wówczas to postawiono w miejscu komory izbę zwaną "letnią" lub "pańską" z osobnym wejściem przez dobudowany ganek.

Pod koniec lat 40-tych, rodzina Korkoszów przeniosła się na stałe do Słowacji, gdzie obecnie mieszka. W roku 1980 potomkowie Sebastiana Korkosza przekazali zagrodę na rzecz Skarbu Państwa, z życzeniem, aby powstało tu muzeum. Po przeprowadzeniu remontu konserwatorskiego Muzeum Tatrzańskie zorganizowało we wnętrzach ekspozycję etnograficzną, obrazującą bogate gospodarstwo spiskie z okresu międzywojennego. W ciągle zmieniającej się wsi drewniana zagroda Korkoszów jest miejscem, gdzie jeszcze żyje odchodzący już w przeszłość świat chłopskiej kultury.